ေမွာ္ဝင္ညေတြရဲ႕
အသက္လုမနက္ခင္းေတြေပ့ါ...
တစ္ခါမွ မျပံဳးျပဘူးတဲ့
ႏွလံုးသားဆီက အက္သံတစ္ခုၾကားရတယ္ ..
တစ္ခါမွ ရြက္ႏုမေဝခဲ့ဘူးတဲ့
ငါ့ရင္ဘတ္ေပၚက
ေႏြဦးေပါက္ ရာသီတစ္ခ်ိဳ႕နဲ႕
သူရဲ႕
ေဆာင္းရာသီဆက္ဆံေရးေတြကို
ဥပကၡာျမစ္ထဲမွာ
တစ္သက္စာေနာက္တေတြနဲ႕အတူ
အျပီးတိုင္ျမွဳပ္ႏွံခဲ့ျပီး ... ေနာက္ ...
ခ်ယ္ရီပန္းအေၾကြေတြနဲ႕
ေဝေနခဲ့တဲ့ ငါ့အိပ္ရာထက္မွာ
လြမ္းနာက်ေနတဲ့ မ်က္လံုးတစ္စံုက
ေသြးေတြ ငိုခ်ထားခဲ့တယ္ ...
လွမ္းၾကည့္လုိက္စမ္း ....
ဟိုး ... အေဝးတိမ္ျပာထဲက
လမင္းရဲ႕ မ်က္ရည္ေတြကိုေလ...
ငါ့မ်က္ရည္လဲျဖစ္ႏိုင္ရဲ႕
ကမၻာရဲ႕ အေနာက္ျမိဳ႕ရိုးဆီကို
တအိအိျပိဳလဲလို့........
No comments:
Post a Comment